Bij Bridge & Barrel zijn we onbeschaamd grote fans van Duitse horloges. Wat vaak samenkomt is een verleidelijke waardepropositie die de kwaliteit van de wijzerplaat, zorgvuldig vervaardigde kasten en fantastische klantenservice combineert tegen een redelijke prijs.
En deze waarde kan aan alle uiteinden van het horlogespectrum voorkomen. Een Nomos met een intern uurwerk van minder dan $ 2500 en een Archimede Pilot Chonograph met een Valjoux 7750 van minder dan $ 1900 bieden beide om verschillende redenen waarde.
Trots naast zijn Duitse collega’s staat Defakto, die de sterke lijn van horloge-/kastmaken van de Ickler-familie voortzet. De familie Ickler is sinds 1924 betrokken bij de horloge-industrie en is momenteel betrokken bij Defakto, Archimede en Limes.
Samen hebben we de Defakto Vektor ter recensie, de nieuwste release van de lievelingen van het value watch-publiek. Dit is de eerste keer dat we met een Defakto aan de slag gaan en we kijken er al een tijdje naar uit om er een uit te proberen. We hebben de wit/zwarte wijzerplaatvariant, maar ga naar de Defakto-website om de zwart/rode wijzerplaatvariant te bekijken.
De vector
Het is niet verrassend voor een op Bauhaus geïnspireerde dresswatch: de Vektor is een horloge dat wordt bepaald door de kleine details. We hebben het al eerder gezegd en het is de moeite waard om nog eens te herhalen: het succes van een dresswatch wordt net zo goed bepaald als de ontwerpkeuzes van het merk om elementen op te nemen, maar ook de ontwerpkeuzes om zich te onthouden van andere elementen of deze uit te sluiten.
Wijzerplaat
Met een aanzienlijke (relatief gesproken) 39 mm en een slanke rand heeft de wijzerplaat van de Vektor veel ruimte. Binnen die ruimte bevinden zich weinig elementen, maar elk komt over als een zorgvuldig overwogen keuze.
Ten eerste is de wijzerplaat een eenvoudige, matte, oh zo enigszins gebroken witte tint. Het is niet warm, maar het is niet saai of saai.
Wat de branding betreft, doorsnijdt een eenvoudige DEFAKTO in klein lettertype de afstand tussen het midden van de wijzerplaat en de buitengrens van de 12-uurmarkering. Er staat geen andere merknaam of informatie op de wijzerplaat. De meeste vergelijkbare horloges bevatten wat extra tekst op de wijzerplaat of een kleine secondewijzer, maar de Vektor laat deze achterwege voor een nog meer ingetogen esthetiek. Ik vond dat het ontbreken van extra branding of kiestekst in overeenstemming was met de industriële esthetiek van de Vektor en was opgelucht dat het geen onbalans in de wijzerplaat veroorzaakte (grotendeels een gevolg van het kleine DEFAKTO-lettertype).
De cijferring bevat alleen lange en dunne gedrukte uurmarkeringen en kleinere (iets minder dan de helft van de lengte) gedrukte minutenmarkeringen. De uurmarkeringen strekken zich uit over bijna de helft van de afstand tot het midden van de wijzerplaat. Aanvankelijk maakte ik me zorgen over de hoeveelheid negatieve ruimte die werd gegenereerd door de wijzerplaatgrootte en de beperkte elementen, maar de extra lengte van de uurmarkeringen brengt het ontwerp goed in evenwicht.
Er is geen verlichting, in de vorm van tekst, subseconden of een datum, die de consistente loop van uren- en minutenmarkeringen kan doorbreken. Ook verschilt de 12-uur-markering niet van de andere en biedt deze een afzonderlijk referentiepunt. De consistentie is bijna meedogenloos, en het is interessant dat het ontwerp van de Vektor niet toegeeft aan extra versieringen of meer speelse elementen. Het komt over als een serieus horloge (als een horloge ooit een “serieus” horloge kan zijn).
De wijzerplaat loopt radiaal licht af richting de pols en volgt een soortgelijke koepel als het acrylglas. Dit verloop volgen de handgebogen wijzers, die ook met de wijzerplaat naar beneden hellen. Hoewel de toleranties tussen het acrylglas, de handset en de wijzerplaat waarschijnlijk groot genoeg zouden zijn geweest om een platte wijzerplaat of ongebogen wijzers mogelijk te maken, creëert de combinatie van de drie elementen samen een eenvoudige ontwerpcohesie.
Het kristal heeft geen AR-coating, maar ik had geen problemen met de leesbaarheid van de Vektor.
De handset is een combinatie van matzwarte wijzers (in plaats van zwarte lak die soms op vergelijkbare modellen wordt aangetroffen), wat de serieuze sfeer van de Vektor voortzet. De secondewijzer is iets dunner en langer dan zijn minutenwijzer, en als je alleen maar snel naar het horloge kijkt, kan de gelijkenis tussen de secondewijzer en de minutenwijzer bedrieglijk zijn. Ik heb altijd gemerkt dat ik lang genoeg naar mijn horloges kijk/staar om tweedehands bewegingen op te merken (de Miyota-klopping op 4 Hz zou voldoende moeten zijn) en mijn focus aan te passen, dus voor mij was dit nooit een probleem.
Net als de wijzerplaat zit er geen lume op de handset. Dit is redelijk waar voor een Bauhaus- en industrieel geïnspireerd horloge, maar het kan afbreuk doen aan zijn vermogen als horloge voor alledaags gebruik. De Vektor zou een alledaags horloge kunnen zijn voor iemand die houdt van de Bauhaus/industriële esthetiek, maar het ontbreken van een wijzerplaat of handlume kan een dealbreaker zijn in deze dag/nacht-veelzijdigheidsvergelijking.
De uiteinden van de handen creëren een aantal interessante ontwerpdetails. Zoals ik eerder al zei, zijn de wijzers met de hand gebogen om de vorm van de wijzerplaat en het kristal te volgen. In het midden van de wijzerplaat eindigt elke wijzer in een zwarte matte cirkel die de wijzers verbindt met de wijzerplaat en het uurwerk. Het is een eenvoudig element, maar doet me denken aan de dop voor de wijzer van een autosnelheidsmeter. Het is een vreemde verbinding om te maken (en valt buiten de traditionele Bauhaus-esthetiek), maar draagt bij aan de tool/instrument-sfeer van het horloge.
(foto vanaf hier)
Geval
In tegenstelling tot andere Bauhaus/industrieel geïnspireerde horloges, waarvan de kasten en bandjes doorgaans stijve en onverzettelijke lijnen vertonen, heeft de Vektor een relatief vloeiende stijl. Dit komt grotendeels door de korte lugs met een substantiële curve naar de pols toe. Deze nokken zijn esthetisch meer in de kast verwerkt dan bij andere soortgelijke horloges, waardoor de kast 39 mm kan inlopen, maar een lug-to-lug-lengte van 43 mm heeft. De korte nokken brengen de band ook dichter bij de kast, waardoor de opening tussen kast en band wordt geëlimineerd, wat voor sommigen een schrikbeeld kan zijn.
De kast is een eenvoudige tweedelige constructie met een vastgeschroefde achterkant en vrijwel geen rand aan de bovenzijde. Aan de bovenzijde zijn de lugs smaakvol gepolijst en de middenkast heeft een eenvoudige geborstelde afwerking. Het is geenszins een complexe en betrokken casusconstructie, maar de Ickler-kwaliteit komt wel naar voren. Een waterdichtheid van 30 meter beschermt de Vektor tegen spatten en regen, maar hij zal je niet naar de diepte volgen (hopelijk!).
Wat de kroon betreft, deze is volledig onopgesmukt en wordt geleverd in een eenvoudige push-pull-variant. Ik ben nooit iemand geweest die veel aandacht besteedt aan kroonbranding, maar nu die er niet is op de Vektor, denk ik dat de afwezigheid ervan misschien een gemiste kans is. In dit specifieke model was de kroon een beetje zacht en had geen super opvallende pal om de verandering van handopwinding naar handinstelling te identificeren, maar dit kan beperkt zijn tot alleen het testmodel.
Met een diameter van 39 mm biedt de Vektor een interessant alternatief voor enkele van de andere steunpilaren in de Bauhaus-wereld. Veel Nomos en soortgelijke stukken zijn tussen de 35 en 38 mm groot, wat soms het risico loopt kritiek te krijgen omdat ze niet in contact zijn met de moderne maatvoering. Hoewel ik eigenlijk de voorkeur geef aan horloges van ongeveer dat formaat, was de Vektor zeker comfortabel om te dragen, nooit log en draagt hij op dezelfde manier.
Beweging
Ik heb genoeg ervaring met de Miyota 9015 om te beseffen dat het een redelijk robuust en betrouwbaar uurwerk is, en net als bij eerdere horloges met hetzelfde uurwerk heb ik hier geen problemen ondervonden. Zoals je ongetwijfeld zult weten, zal het niet al te veel harten winnen op het gebied van schoonheid, maar ik (en een ware menagerie van mensen, van ‘one watch fits all’-mensen tot liefhebbers) geniet er wel van om het kloppende hart van een horloge met een doorzichtige achterkant van de Vektor. In termen van ontwerpcohesie zou een solide achterkant passender zijn geweest, maar ik ben bereid de Vektor hiervoor te laten passeren.
Het is goed om nogmaals te herhalen dat de prijs van het uurwerk niet direct hoeft te correleren met de prijs van een horloge. Er zijn goedkopere op ETA gebaseerde horloges dan die van Tudor, maar er blijft een waardevoorstel in het merk Tudor. Op dezelfde manier is er een goedkopere Miyota 9015 op de markt te vinden, maar de 537 euro (zonder BTW) is een eerlijke prijs voor de Vektor met Miyota uitgerust.
Band
De 20 mm, recht gesneden, ongestikte koeienhuidband is een heel eenvoudige aangelegenheid. Ik was niet bijzonder teleurgesteld of onder de indruk van de band, maar was blij dat DEFAKTO op de gesp gegraveerd was.
Het handgemaakte doosje is ook een leuke touch.
Conclusie
De Vektor biedt een overtuigende waardepropositie. Er is een gat in de markt tussen de $100-200 modehorloges die minimalistisch geïnspireerd zijn (als je van iets houdt – geen oordeel) en die van Junghans, Stowa en Nomos die door Bauhaus beïnvloede stukken uitbrengen die je 800+ euro opleveren (en nog veel meer). Niet dat de Vektor de arme neef hiervan is (hij trekt zeker zijn gewicht), maar voor een prijs van 537 euro is hij moeilijk te verslaan.
